Verpleegkunde & Psychiatrie richt zich op de dagelijkse praktijk van de verpleegkundige in de GGz. Verpleging en begeleiding van cliënten komen aan bod, de ervaring van de cliënten zelf, de rol van familie en vrienden, en de positie van verpleegkundigen in een multidisciplinair team. Verpleegkunde en Psychiatrie is er voor verpleegkundigen die willen werken vanuit de herstelvisie en die de gezonde kant van de kant van de cliënt willen versterken. Wetenschappelijke kennis komt hierbij van pas, maar de ervaring van alle betrokkenen staat voorop.

De psychiatrie in!!!

Mijn eerste kennismaking met de psychiatrie was een vrijwillige keuze. Ik wilde wel eens stagelopen binnen de setting waar andere studenten zo tegenop zagen, het leek me ‘leuk’ en een ‘uitdaging’. En nee, ík vond het niet spannend of eng! Toch?

Mijn eerste stage binnen de psychiatrie zou ik gaan lopen op een rehabilitatieafdeling binnen Zon&Schild, een ‘ouderwets’ psychiatrisch ziekenhuis, midden in de bossen. In de zomer voorafgaand aan de stage was ik meer bezig met het regelen van de interne huisvesting dan met de stage zelf. Tot mijn kennismaking op de afdeling….. Ik wist niet hoe snel ik achter de teamleider aan moest lopen naar het teamkantoor, waar het ‘veilig’ was, weg van de cliënten.
De introductiedag op school maakte het er niet veel beter op. De introductie leek niet bedoeld als geruststelling voor al die bange gezichten, althans, zo kwam het niet op mij over. Alle spannende gebeurtenissen werden verteld, niet dat je een echt gesprek kunt voeren zoals je dat met de buurvrouw doet, of met een vriendin, niet dat je een band kunt opbouwen als je dat echt wilt.

Voor mijn eerste stagedag heb ik dan ook weinig geslapen en mijn ontbijt heb ik voor de zekerheid maar even overgeslagen. Ik ben met knikkende knieën en mijn hart in mijn keel naar de afdeling gelopen. Na de eerste dag was ik volledig genezen van mijn onlangs verworven angst.
Want hoewel mijn eerste dagen oprecht saai waren (vond ik toen) en ik erg moest wennen aan het verplegen met je handen op de rug en je hoofd of full-speed, heb ik me nergens zo welkom gevoeld als in deze cliëntengroep. ‘Eet je bij ons mee? Gezellig!’. En het dan nog menen ook….

Tijdens mijn eerste stage in de psychiatrie heb ik geen enkele dreigende situatie meegemaakt, evenals in mijn tweede psychiatriestage. Wat ik wel heb meegemaakt, is dat ik mezelf heb leren kennen, dat ik werd gewezen op mijn eigen normen en waarden en dat ik daar vanaf heb moeten wijken, simpelweg omdat het voor anderen niet altijd zo werkt als voor jou. Wees duidelijk, geef je grenzen aan (aan collega’s en aan cliënten), durf jezelf bloot te geven en blijf vooral jezelf! Zo bouw je een vertrouwensband op met je cliënten en zal je een positieve ervaring overhouden aan je stage in de psychiatrie.