Nat

De man in de separeer was woest, hij vloekte en tierde. Toen ik verscheen met een kopje koffie om hem weer tot rust te brengen, werd hij nog woester. Hij pakte zijn urinaal en was vast van plan mij er flink van langs te geven. Hij hief schreeuwend het urinaal boven zijn hoofd, maar hij was vergeten dat deze voor meer dan de helft gevuld was. Hierdoor ontstond er een watervalletje dat via zijn arm en oksel naar beneden stroomde. Alle agressie vloeide uit hem weg. Toen ik hem later in de douche hielp, zei hij tegen me: “Ik ging net wel goed nat hè?” We konden er alle twee hartelijk om lachen.